شهدای امر بهائی: جناب بدیع الله فرید
جناب بدیع الله فرید در سال 1306 در شهر شیراز در خانواده ای مومن و متمسّک متولد شد. تحصیلات ابتدائی را در آن شهر گذرانید و در حدود 1318 شمسی به طهران عزیمت نمود. پس از طی دوره دبیرستان شغل مقدّس آموزگاری را انتخاب کرد و به استخدام وزارت فرهنگ درآمد. سال های متمادی به تعلیم و تربیت فرزندان ایران مشغول بود.
ضمن تدریس در سال 1331 در کنکور دانشکده حقوق شرکت کرد و بعد از سه سال به اخذ گواهینامه لیسانس در رشته قضائی موفق شد. سال های آخر خدمت به قسمت اداری منتقل گردید و مدتی در ادارۀ پیگیری و نظارت، به خدمات صادقانه خود ادامه داد و به اکثر نقاط ایران مسافرت نمود تا اینکه بازنشسته شد. از آن پس وقت خود را صرف خدمت به آستان الهی نمود. دوره کارآموزی وکالت را طی کرد و پس از اخذ پروانه وکالت پایه یک دادگستری اطلاعات و تحقیقات قضائی خود را در اختیار جامعه قرار داد.
او در سال 1337 با خانم مهین قاضی ازدواج نمود و حاصل این ازدواج چهار فرزند بود که در هنگام شهادت ایشان، در خارج از کشور اقامت داشتند.
ایشان از بدو اقامت در طهران به کمال اشتیاق به کسب معارف امری پرداخت و با مطالعات شخصی و استفاده از محضر فضلا، گنجینه ای از معلومات عمومی و امری فراهم نمود.
اهل تظاهر و تفاخر نبود و تا شخصی مدتی با او مصاحبت نمی کرد پی به وسعت معلوماتش نمی برد. او به زبان عربی، قواعد صرف و نحو، منطق و فلسفه، فقه و کلام و ادبیات فارسی و ریشه لغات آشنائی داشت. به کتب مقدسه مخصوصاً قرآن کریم احاطۀ کامل داشت. آیات دیانت مقدس بهائی را از فارسی و عربی به دقت تمام زیارت نموده در دریای بیکران معارف الهی غوطه ها خورده و جواهر معانی را به دست آورده بود. در کلاس ها و مجامع جوانان بهائی، به تدریس و تفهیم حقایق امری مخصوصاً زیارت و توضیح آثار بهائی می پرداخت.
جناب فرید پس از صعود جناب فاضل مازندرانی، شرط وفا را به جای آورد و در تنظیم، مقابله، طبع و نشر آثار او کمر همت بست. مدتی نیز در تهیه و تنظیم مجلۀ اخبار امری همکاری می کرد. پس از تأسیس موسسه عالی معارف بهائی که در نقشه بیت العدل اعظم الهی منظور شده بود، جناب فرید از طرف محفل ملی به عنوان مدیر و سرپرست انتخاب شد و تمام وقت خود را وقف توسعه و تکیمل این موسسه نمود و تا آخرین لحظه قبل از دستگیری و زندان به این خدمت ارزنده قائم بود.
جناب فرید سالیان متمادی در هیئت تصویب تألیفات و نیز هیئت مأمور اِعراب گذاری کتاب مستطاب اقدس عضو بود. می توان به جرأت گفت در هر عمل و اقدامی که با تزیید معلومات و معارف جامعه سر و کار داشت، در پنج سال اخیر قبل از شهادت، شرکت موثر داشت.
در سال های اخیر به عضویت محفل روحانی طهران انتخاب شد. مخصوصاً پس از انقلاب در حل مسائل و مشکلات و مراجعه به اولیای امور نقشی موثر داشت و در کمال شهامت و شجاعت هر خدمتی را تقبل می کرد. مهمتر از همه اتصاف به صفات و کمالات بهائی، خضوع و خشوع، حلم و مدارا، سرور و گشاده روئی و عدالت و انصاف او بود.
جناب فرید در تاریخ هجدهم بهمن ماه 1358 هنگامی که به اتّفاق راننده خود با وسیله شخصی از خیابان عبور می کرد، دستگیر و به زندان اوین منتقل گردید. مدت شانزده ماه و اندی در کمال صبر و متانت و توکل در زندان به سر برد و در زندان هم مایۀ تسلی و دلداری سایرین بود. در سوم تیر ماه 1360 بر اساس اتهامات واهی، به اتفاق سه نفر از یاران، مظلومانه شهید شد. به همت یاران، تشییع جنازه با شکوه و مجلّلی انجام گرفت و جسد پاک او در گلستان جاوید طهران به خاک سپرده شد.
منبع: پروازها و یادگارها، ماه مهر گلستانه، چاپ شرکت سوپریم، 1371
جناب بدیع الله فرید در سال 1306 در شهر شیراز در خانواده ای مومن و متمسّک متولد شد. تحصیلات ابتدائی را در آن شهر گذرانید و در حدود 1318 شمسی به طهران عزیمت نمود. پس از طی دوره دبیرستان شغل مقدّس آموزگاری را انتخاب کرد و به استخدام وزارت فرهنگ درآمد. سال های متمادی به تعلیم و تربیت فرزندان ایران مشغول بود.
ضمن تدریس در سال 1331 در کنکور دانشکده حقوق شرکت کرد و بعد از سه سال به اخذ گواهینامه لیسانس در رشته قضائی موفق شد. سال های آخر خدمت به قسمت اداری منتقل گردید و مدتی در ادارۀ پیگیری و نظارت، به خدمات صادقانه خود ادامه داد و به اکثر نقاط ایران مسافرت نمود تا اینکه بازنشسته شد. از آن پس وقت خود را صرف خدمت به آستان الهی نمود. دوره کارآموزی وکالت را طی کرد و پس از اخذ پروانه وکالت پایه یک دادگستری اطلاعات و تحقیقات قضائی خود را در اختیار جامعه قرار داد.
او در سال 1337 با خانم مهین قاضی ازدواج نمود و حاصل این ازدواج چهار فرزند بود که در هنگام شهادت ایشان، در خارج از کشور اقامت داشتند.
ایشان از بدو اقامت در طهران به کمال اشتیاق به کسب معارف امری پرداخت و با مطالعات شخصی و استفاده از محضر فضلا، گنجینه ای از معلومات عمومی و امری فراهم نمود.
اهل تظاهر و تفاخر نبود و تا شخصی مدتی با او مصاحبت نمی کرد پی به وسعت معلوماتش نمی برد. او به زبان عربی، قواعد صرف و نحو، منطق و فلسفه، فقه و کلام و ادبیات فارسی و ریشه لغات آشنائی داشت. به کتب مقدسه مخصوصاً قرآن کریم احاطۀ کامل داشت. آیات دیانت مقدس بهائی را از فارسی و عربی به دقت تمام زیارت نموده در دریای بیکران معارف الهی غوطه ها خورده و جواهر معانی را به دست آورده بود. در کلاس ها و مجامع جوانان بهائی، به تدریس و تفهیم حقایق امری مخصوصاً زیارت و توضیح آثار بهائی می پرداخت.
جناب فرید پس از صعود جناب فاضل مازندرانی، شرط وفا را به جای آورد و در تنظیم، مقابله، طبع و نشر آثار او کمر همت بست. مدتی نیز در تهیه و تنظیم مجلۀ اخبار امری همکاری می کرد. پس از تأسیس موسسه عالی معارف بهائی که در نقشه بیت العدل اعظم الهی منظور شده بود، جناب فرید از طرف محفل ملی به عنوان مدیر و سرپرست انتخاب شد و تمام وقت خود را وقف توسعه و تکیمل این موسسه نمود و تا آخرین لحظه قبل از دستگیری و زندان به این خدمت ارزنده قائم بود.
جناب فرید سالیان متمادی در هیئت تصویب تألیفات و نیز هیئت مأمور اِعراب گذاری کتاب مستطاب اقدس عضو بود. می توان به جرأت گفت در هر عمل و اقدامی که با تزیید معلومات و معارف جامعه سر و کار داشت، در پنج سال اخیر قبل از شهادت، شرکت موثر داشت.
در سال های اخیر به عضویت محفل روحانی طهران انتخاب شد. مخصوصاً پس از انقلاب در حل مسائل و مشکلات و مراجعه به اولیای امور نقشی موثر داشت و در کمال شهامت و شجاعت هر خدمتی را تقبل می کرد. مهمتر از همه اتصاف به صفات و کمالات بهائی، خضوع و خشوع، حلم و مدارا، سرور و گشاده روئی و عدالت و انصاف او بود.
جناب فرید در تاریخ هجدهم بهمن ماه 1358 هنگامی که به اتّفاق راننده خود با وسیله شخصی از خیابان عبور می کرد، دستگیر و به زندان اوین منتقل گردید. مدت شانزده ماه و اندی در کمال صبر و متانت و توکل در زندان به سر برد و در زندان هم مایۀ تسلی و دلداری سایرین بود. در سوم تیر ماه 1360 بر اساس اتهامات واهی، به اتفاق سه نفر از یاران، مظلومانه شهید شد. به همت یاران، تشییع جنازه با شکوه و مجلّلی انجام گرفت و جسد پاک او در گلستان جاوید طهران به خاک سپرده شد.
منبع: پروازها و یادگارها، ماه مهر گلستانه، چاپ شرکت سوپریم، 1371
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر