شهدای امر بهائی: خانم ژینوس محمودی ژینوس محمودی در سال 1308 در طهران به دنیا آمد. در دامان مادر مومن و پرهیزگار خانم کمالیه اجزاچی که در آن اوقات معلم مدرسۀ تربیت دختران بود و پدری با تقوی و بنیانگذار گراور سازی در ایران، جناب نعمت، پرورش یافت. ژینوس در نوزده سالگی با جناب هوشنگ محمودی ازدواج نمود و ثمرۀ این ازدواج دو دختر و یک پسر است.
ژینوس پس از اتمام دوران متوسطه در رشته فیزیک دانشگاه طهران به اخذ درجه لیسانس و در علوم هواشناسی به اخذ درجۀ فوق لیسانس نائل آمد. قبل از آنکه سازمان هواشناسی در ایران تشکیل شود، ژینوس سرپرست تحقیق و تعلیم علوم جوّی هواشناسی بود و بعد از تشکیل مدرسۀ عالی هواشناسی، ریاست این مدرسه را عهده دار گردید. به علاوه تحقیقات او در هواشناسی دریایی همواره مورد توجه اولیای امور مملکتی بود و در حقیقت می توان او را بنیانگذار هواشناسی در ایران نامید.
از آثار او در رشتۀ هواشناسی، تهیه و تنظیم اطلس هواشناسی ایران است که هنوز مورد استفاده موسسات مربوطه است. همانطوری که خود اظهار می داشت: "سازمان هواشناسی ایران را از یک اطاق کوچک که در فرودگاه مهرآباد قرار داشت، با زحمات طاقت فرسا تبدیل به یک سازمان مجهّز نمود." ژینوس محمودی به عنوان نمایندۀ ایران در کنفرانس های بین المللی هواشناسی و مبارزه با آلودگی هوا شرکت می نمود. ولی صد افسوس که معدودی از ایرانیان قدر این همه خدمت صادقانه را ندانستند و پاداش آنهمه زحمات شبانه روزی را با گلولۀ داغ به جرم اعتقاد به دیانت بهائی دادند. او به قدرناشناسی مردم کاری نداشت. عشق او به ایران، وطن حضرت بهاءالله آنقدر بود که برای اشاعۀ اعتقاداتش و فداکاری در راه خدمت به مردم دست از جان بشوید.
حُسن اخلاق و فداکاری و بی ریائی او موجب آن بود که کارمندان هواشناسی به دیدۀ احترام به او بنگرند و دستورات او را با دل و جان اجرا نمایند. لبخند ملیح و مهربان و عشق او به طبیعت و هنر و درستی و امانت در کارهای اداری و خدمات امری او زبانزد عموم بود. هیچ کاری را غیر ممکن نمی دانست و در تعلیم و تربیت دختران سعی فراوان داشت.
از جوانی عضو بسیار فعال تشکیلات امری بود. افتخار عضویت چندین محفل اطراف طهران را داشت. عضویت در چندین لجنۀ ملی، لجنۀ اماءالرحمن، منشی گری محفل طهران، عضویت در هیئت معاونت و بعد از دستگیری جناب دکتر فرهنگی، وظایف و مسئولیت های مشاورین قارّه ای را نیز در ایران به عهده داشت.
بعد از ربوده شدن اعضاء محفل ملی ایران به همراه دو نفر عضو هیئت معاونت، در حالی که همسر مهربان او جناب هوشنگ محمودی نیز یکی از افراد ربوده شده به دست دشمنان بود، به عضویت محفل ملی ایران در آمد و سِمَت ریاست محفل روحانی ملی را عهده دار بود. بعد از یکسال به مناسب مسافرت های زیادی که در اطراف ایران و اغلب برای دلجویی از بهائیان ستمدیدۀ ایران می کرد، ریاست محفل به جناب کامران صمیمی واگذار شد. ایشان تنها بهائی بود که هم عضو هیئت معاونت و هم عضو محفل روحانی ملی بود. ژینوس مورد عنایت بیت العدل اعظم الهی قرار داشت. هر کجا که بهائیان زندانی شده بودند به آنجا می رفت و عنایات بیت العدل را تقدیم زندانیان و خانواده های آنان می کرد. او سنگ صبور بهائیان بود در حالی که از همسر خود (جناب هوشنگ محمودی از شهدای مرداد ماه 1359) با تمام جستجوهایی که می کرد، خبری دریافت نمی داشت. بهائیان شهرستان ها می گفتند قبل از شهادت، حال و صمیمیت او فوق قوای بشری و نیروی کلام و نگاهش مملوّ از هیجان و محبت و شور و انجذاب بود.
آن جوهر صفا و وفا و نیروی لایزال خدمت به عالم انسانی را در روز ششم دی ماه 1360 برابر بیست و هفتم دسامبر 1981 میلادی در طهران به درجۀ شهادت رساندند.
-----------------------
یادداشت ها:
تلخیص و اقتباس از عندلیب شماره 2 بهار 1361.
منبع: پروازها و یادگارها، اثر ماه مهر گلستانه. چاپ شرکت سوپریم، 1371
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر